Zoals ik al eerder schreef had mijn vader tijdens mijn jeugd een gigantische groentetuin (toen heel normaal in ons dorp), van pakweg 12 bij 4 meter. Hij kweekte er allerlei groenten en wat fruit in. Groentes die ik nu in de supermarkt haal, die aten we destijds (in de jaren 70 en 80) uit eigen tuin en daar zit een groot verschil in qua smaak (en vermoedelijk aan concentraat van voedingsstoffen). Daarom snap ik tegenwoordig beter dat “biologisch” (equivalent voor eigen tuin in mijn ogen) toch beter is. Niet alleen vanwege het telen zonder bestrijdingsmiddelen, maar ook vanwege het concentraat aan voedingsstoffen en de veel betere, originele smaak van de groente.
De toch iets betere smaak van groente uit gewone grond zit ‘m -denk ik- ook in het feit dat bepaalde groentes (paprika, tomaten) op steenwol worden geteeld in de kassen – of het ook zo is valt niet zo te zeggen.
Biologisch/ eigen tuin, of uit de supermarkt?
Als ik het even vergelijk, dan zijn er met de onderstaande groenten best verschillen tussen de supermarktgroenten en die van de eigen tuin/ biologisch.
Dus wat vind ik opvallende verschillen in smaak tussen groenten?
Kroten/ Rode bieten
Eigen tuin: zoet, heel zoet. Ook gewoon als groente te eten bij je avondeten. Goed schillen overigens.
Supermarkt: flauw van smaak wanneer ze voorgegaard zijn
Radijs
Eigen tuin: pittig, wekken tranen op in je ogen zo straf (niet bitter), je moet ze echt door een salade eten
Supermarkt: niet pittig. Zo te eten zonder tranen ;-), wel lekker, maar niet pittig genoeg vind ik.
Spruiten
Eigen tuin: sterker van smaak, niet per se lekkerder, maar wat sterker. Spruiten oogsten doe je in de winter, zorg dat ‘de vorst’ erover is gegaan terwijl ze nog aan de zijkant van de plant zitten, dan zijn ze op z’n lekkerst.
Supermarkt: soms erg smakelijk en soms minder van smaak. Waar dat aan ligt is me niet duidelijk (waarschijnlijk de herkomst en moment van oogsten/ verkoop).
Aardbeien
Eigen tuin: kleiner én zoeter. Je plukt ze pas als ze echt rijp zijn, dus ook rood bij de kroon. Het telen is wel bewerkelijk; insecten en vogels vinden ze ook lekker, dus visnet erover, wat nog niet altijd volstaat.
Supermarkt: joekels soms zo groot, maar minder smaakvol, tenzij je ze in het goede seizoen koopt, dan zijn ze ook heel lekker (juli/ aug).
Sperziebonen
Eigen tuin: veel dikkere boontjes in de bonen, grote stevige sperziebonen
Supermarkt: meestal dunner, minder vol (vaak komen ze ook uit het buitenland, in Nederland is de oogst rond augustus).
Rabarber
Eigen tuin: sterk van smaak, behoorlijk zuur, je moet ze koken met krijt vanwege de ontkalkende werking (en zoetstof of suiker toevoegen, om het zuur iets te neutraliseren).
Supermarkt: licht zuur, dit mag pittiger
Prei
Eigen tuin: pittiger, sterker van smaak, meer ui-achtig. Prei kun je ook koken, voeg dan wat bloem toe om het te binden
Supermarkt: flauwer van smaak, makkelijk te eten zelfs zonder op te bakken of te koken
Tomaten
Eigen tuin: bewerkelijker om te telen, opletten voor rotten en dieren, maar zo zoet van smaak! Verse tomaten hebben een heerlijke aroma. Je kunt ze ook in de fruitmand leggen om te rijpen – niet in de koelkast dus.
Supermarkt: toegegeven, goed rijpe trostomaten is ook genieten. Let op dat ze goed rood zijn, niet te hard, maar ook niet te zacht.
‘Die Wasserbombe’
De oorsprong van van alle tomatenvarianten die we tegenwoordig in de supermarkt vinden (trostomaat, Roma tomaat, snack tomaat, cherrytomaat etc) ligt in ’t feit dat de Nederlandse tomaat begin jaren 90 op de Duitse TV “die Holländische Wasserbombe” (waterbommen, tomaat met weinig smaak en veel vocht) werden genoemd! Ik kan het me nog goed herinneren de ophef die dat meebracht: de Duitsers noemde onze tomaten ‘wasserbombe’, het haalde ook hier het nieuws. En ik dacht toen al: dáár zit wat in. Naar het schijnt liep de verkoop van Nederlandse tomaten in Duitsland plots enorm terug. Kwekers in paniek. En toen zijn er vele tomaten varianten op de markt gekomen – en is het toch weer “goed gekomen” met de Nederlandse tomaat.
Koolrabi (‘vergeten groente’)
Koolrabi vond ik als kind eigenlijk niet te eten, maar zoals m’n moeder ‘m maakte ging het nog wel. Waar smaakt koolrabi naar? Vergelijk het met harde stukken van bloemkoolstengels (echt de onderkant), die maar niet echt lekker gaar willen worden (die smaak). In de koolrabi zitten dan ook nog allerlei ‘draden’/ vezels, die enigszins taai zijn. Dat is dus koolrabi. 😉 Mijn moeder kookte eerst de koolrabi, deed er dan kaasgratin over en dat ging nog even in de oven. De combinatie met knapperige kaas maakt het wel redelijk lekker eetbaar.
Ook interessant:
Brandnetelsap zelf maken tegen bladluis – zoals mijn vader deed
